گله ای از خدا
خداوندا ، برای عقل و اندیشه ام ، برای بدن سالمم ، برای نعمت هایی که برایم آفریده ای تو را سپاسگذارم. اما یک گله بزرگ دارم.!
آیا من این همه را خواسته بودم؟
چه نیازی به وجود من در این دنیای نامرد بود؟
نبود من خللی در جهان هستیت به وجود می آورد؟
اگر من نبودم زمین نمی چرخید؟
جوابگوی اشکهایی که باعث اولش خودت هستی چه کسی خواهد بود؟
دل رنج دیده ای که دنیای خودت زخمش می زند را چه کسی مرهم خواهد شد؟
دست و پای ناتوانی را که هر روز از چرخش روزگار تو می نالند چه کسی دلداری خواهد داد؟
چه کسی؟ خودت؟
پس چه نیازی به این همه درد بود وقتی خودت درمانی؟
..:: بهرام واحدی ::..
- ۹۶/۰۳/۰۶